بررسی امکان تولید مینی‎تیوبر در روش کشت آئروپونیک (هواکشت) و مقایسه آن با روش کشت معمولی

این تحقیق به منظور بررسی امکان تولید مینی‎تیوبر دو رقم سیب‎زمینی، در روش هواکشت و مقایسه آن با روش کشت معمولی در سال 1388 در شرکت تولید بذر دشت زرین اردبیل انجام شد. گیاهچه‌های تولیدی از کشت بافت به اتاق تطابق‌پذیری منتقل شدند و سپس در محیط گلخانه‎ای و آزمایشگاهی کشت گردیدند. در روش هوا کشت و معمولی، گیاهچه‎های دو رقم سیب‎زمینی (آگریا و ساوالان) براساس طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و با تراکم کاشت 10×10 سانتی‎متر کشت شدند.  در طی دوره رشد و بعد از برداشت صفات طول ریشه، طول استولون، ارتفاع بوته، تعداد و وزن مینی‎تیوبر در بوته و در مترمربع، متوسط اندازه مینی‎تیوبر و وضعیت انبارمانی مینی‎تیوبرها بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد ارزیابی نشان داد که بین روش کشت، ارقام و اثر متقابل آن‎ها از لحاظ صفات تعداد و وزن مینی‎تیوبر در متر مربع، متوسط اندازه مینی‎تیوبر، ارتفاع بوته و طول استولون اختلاف معنی‎دار وجود دارد. رقم ساوالان در روش هواکشت تعداد و وزن مینی‎تیوبر در متر مربع، طول استولون و طول ریشه بیشتری نسبت به رقم آگریا داشت. تعداد و وزن مینی‎تیوبر در متر مربع در روش هواکشت نسبت به روش معمولی به‎ترتیب 110 و 38 درصد بود. در این آزمایش با توجه به افزایش تعداد 493 مینی‎تیوبر در مترمربع روش هواکشت انتخاب و توصیه می‎شود.